Netwerkbeheerder Ian
Wie Ian ontmoet, zal er geen erg in hebben dat hij op zijn werk wat meer begeleiding nodig heeft dan normaal.
Want de inwoner uit Reeuwijk is in alles een uiterst vriendelijke jongeman, waar je je meteen bij thuis voelt.
Ian werkt in de ICT. Dat doet hij sinds een paar jaar bij een klein computerbedrijf in het fraaie Oudewater. ‘Wij doen aan ICT dienstverlening’, legt de Reeuwijker uit. ‘We leggen netwerken aan, beveiligen deze, doen het beheer ervan en lossen algemene computervragen op. Andere werkzaamheden voor mij zijn serverbeheer en onderhoud van computers. Ik werk 24 uur per week, verdeeld over vier dagen. Ja, ik voel me hier prima thuis. Eigenaar Guido is mijn enige collega en hij houdt goed rekening met mijn beperking’, schetst Ian zijn werksituatie.
Vol hoofd
Rekening houden met. Dat is wel nodig, want ondanks het feit dat Ian overkomt als een hele gewone jongeman van 30 jaar heeft Ian structuur nodig en een bepaalde aanpak, waarbij vriendelijkheid, waardering en geduld basisvoorwaarden zijn om hem goed te kunnen laten functioneren. Zijn beperking is een bepaalde vorm van autisme, een woord dat zijn jobcoach van re-integratiebedrijf Werkpad, Tom de Romijn, liever genuanceerd gebruikt. ‘Dat is zo’n algemene en beladen term. Er is een heel brede diversiteit in verschijningsvormen, dat kun je niet in één woord vangen. Ieder mens is voor mij uniek, met ieder eigen mogelijkheden en onmogelijkheden. Mogelijkheden die Ian genoeg laat zien!’
Ja, een gestructureerde aanpak, dat is bij hem absoluut nodig, geeft Ian toe. Zelf moeten uitvogelen wat er bij het werk moet gebeuren, nee, dan houdt het voor de Reeuwijker snel op. ‘Als de opgedragen taak af is, dan zie ik zelf niet wat ik moet doen. Mijn hoofd raakt in zo’n geval helemaal vol. Daarom heeft Guido, de eigenaar, gezorgd dat er dagelijks terugkerend, routinematig werk is, waar ik altijd mee verder kan.’
Ad hoc opdrachten
Guido Knote kwam daar gaandeweg ook achter. ‘Bij Ian moet je inderdaad duidelijk aangeven wat er moet gebeuren en in welke volgorde. Je moet voorzichtig zijn met ad hoc opdrachten of hem tijdsdruk opleggen. Daarom maak ik nu altijd een prioriteitenlijst waarbij ik heel duidelijk aangeef wat en in welke volgorde afgewerkt moet worden. In de drukte wil ik die aanpak wel eens vergeten, maar dan word je vanzelf teruggefloten. Het is dan mogelijk dat Ian de meest onbelangrijke zaken het eerst gaat doen.’
Onzichtbare handicap
Dat Ian het bij zijn huidige werk uitstekend naar de zin heeft, komt door de kleinschaligheid en door de gemoedelijke en vriendelijke sfeer die er heerst. Eigenaar Guido heeft het begrip en de tijd die nodig is om hem goed te laten gedijen. ‘Soms stel ik een vraag en geeft hij geen antwoord. Dan denk ik: hè, waarom antwoord hij niet. Dan moet ik op mijn beurt schakelen dat Ian deze beperking heeft. Bij Ian is het een onzichtbare handicap, omdat hij zo gewoon overkomt. Dat kan voor mij een valkuil zijn.’ Maar dat laatste valt volgens Ian allemaal best mee. ‘Het plezierige is dat Guido zijn best doet om dingen te begrijpen en optimaal voor mij te maken. Al te veel informatie ineens kan ik niet aan. Dan komt het niet bij me binnen. Guido begrijpt dat.’
Re-integratiebedrijf
Wat begrip en waardering betreft had Ian het bij eerdere werkgevers heel wat minder getroffen. Tijdens zijn schoolperiode koos hij aanvankelijk noodgedwongen voor de opleiding groen vanwege het ontbreken van ICT-richting, waar zijn voorkeur toen al naar uitging. Hij behaalde er diverse diploma’s, kwam in een tuincentrum te werken, maar de echte interesse had hij er niet voor en hij voelde er zich niet op zijn gemak. Via via werd toen contact gezocht met Werkpad, een re-integratiebedrijf dat onder meer mensen met autisme naar werk begeleidt. Jobcoach Tom de Romijn kreeg deze taak toebedeeld. ‘We kozen samen voor een BBL leerweg in de ICT, een opleiding bestaande uit een combinatie van werken en leren. Dat leren ging wel, maar bij het werken kreeg hij van doen met een werkbegeleider die hem helemaal niet verstond en voor een negatieve sfeer zorgde. Hoewel het werk op zich hem goed afging, hij repareerde er laptops, liep het door het ontbreken van waardering hierop stuk en kwam hij thuis te zitten.’
Onmisbaar klankbord
Na een wat moeilijke periode voor Ian, kwam gelukkig Guido Knote in beeld die op zoek was naar mensen voor zijn kantoor. Hij koos voor Ian, die zich nadien verder bekwaamde met de opleidingen ICT server medewerker en beheer medewerker. Om de paar weken komt jobcoach Tom de Romijn bij het werk op bezoek om eventuele strubbelingen te bespreken. De wekelijkse bezoeken zijn nu teruggebracht tot een tweewekelijkse ontmoeting, een positieve ontwikkeling. ‘Tom is een prima en onmisbaar klankbord voor mij’, verduidelijkt Ian. ‘Met hem bespreek ik dingen die niet goed zijn gegaan of die spanning bij me oproepen. Het is fijn zo iemand achter de hand te hebben. Hij probeert bij mij de negatieve dingen om te draaien naar positieve.’